De koppen liegen er niet om: Pinkpop is volgens eenvoudige berekeningen het duurste festival van Nederland. Maar waarom kijken we daar eigenlijk zo van op? Is het niet tijd dat we onze verwachtingen bijstellen?
Laten we de feiten erbij pakken. Een regulier dagticket voor Pinkpop kost dit jaar 145 euro. Wie kiest voor een Sky Deck-ervaring betaalt zelfs 398 euro per dag. Voor een volledig weekend, inclusief camping, ben je 290 euro kwijt (910 euro voor Sky Deck). Dat zijn forse bedragen, en ik geef eerlijk toe: ook ik kreeg het even benauwd toen ik de prijzen zag. Maar als we dieper kijken, is het dan echt zo buitensporig?
Festivals zijn in wezen niets anders dan een reeks losse concerten die samengevoegd worden tot één groot evenement. Stel je eens voor dat je al die optredens afzonderlijk zou bezoeken. Voor een kaartje van een grote internationale act ben je tegenwoordig makkelijk 80 tot 120 euro kwijt. Tel dat op voor meerdere grote namen op één dag, en je ziet dat een Pinkpop-ticket in verhouding misschien nog niet eens zo duur is.
Daarnaast is er nog een belangrijk punt: de kwaliteit van de line-up. Waar veel andere festivals inzetten op een mix van opkomend talent en een paar grote namen, weet Pinkpop al jaren minimaal twee echte A-artiesten per dag te boeken. We hebben het hier over artiesten en bands die wereldwijd tot de absolute top behoren. Natuurlijk, ook kleinere festivals bieden interessante acts, maar de schaal waarop Pinkpop dat doet is ongeëvenaard. Dat brengt hogere kosten met zich mee, simpelweg omdat die topartiesten astronomische bedragen vragen voor hun optredens.
En hier raakt het de kern van mijn betoog: moeten we ons werkelijk blijven verbazen over de stijgende prijzen van festivals? De ticketprijzen stijgen deels omdat artiesten hun vraagprijzen jaar na jaar verhogen. Begrijp me niet verkeerd: artiest zijn is topsport. Touren, optreden en blijven presteren vraagt veel. Maar laten we eerlijk zijn: de verhouding tussen wat een artiest verdient en wat mensen in andere, minstens zo veeleisende beroepen verdienen, is compleet scheef. We accepteren het bijna blind als grote namen tonnen binnenhalen voor één optreden, maar vallen over de ticketprijs die uiteindelijk nodig is om die salarissen te betalen.
We aanbidden artiesten als moderne goden, waardoor ze vaak wegkomen met vraagprijzen die de pan uit rijzen. De echte vraag is dus niet of festivals te duur zijn, maar of het nog redelijk is dat artiesten zulke extreme bedragen vragen voor hun shows. Want zolang wij blijven betalen en blijven klappen, blijft dat systeem in stand. Misschien zouden we ons daar eens écht over moeten verbazen.
