Luister live
In het voormalige hoofdkantoor van de Dutch State Mines (DSM) daalt het jonge theatercollectief Spielplatz af in de wervelende wereld van bureaus, toetsenbordgetik, tl-verlichting en systeemplafonds. Als product van een tijdgeest van flexwerken en autonomie plaatst het collectief zich in de schoenen van de verbouwereerde mijnwerkers na de sluiting van de mijnen 50 jaar geleden.
Nadat de mijnen in ons land ophielden te bestaan, kwamen veel Limburgse mijnwerkers vast te zitten tussen wal en schip. Het overgrote deel van hen werd aangewezen op het bovengrondse bestaan. Van mijnwerker tot kantoorklerk, leek het lot te luiden. Zo kwam het dat zij die hun leven lang met hun handen hadden gewerkt plots rondjes in hun bureaustoelen draaiden. “En dan kwam je daar aan een tafeltje te zitten en kreeg je een stapel formulieren”, vertelt ex-mijnwerker Frans Thelen. “Dat waren invoerformulieren; die moest je controleren. Daar stond dan ‘invoer België-Antwerpen’. Nou, dat klopte en dan kon je stempelen. Van die tienduizend formulieren was misschien 0,05 procent fout en daar gebeurde eigenlijk helemaal niks mee. Dat was het werk wat je moest doen. Het meest stompzinnige wat er was.”
Wat is een kantoor? Wat gebeurt er wanneer de begrijpelijke wereld van handarbeid verandert in een labyrint van onbegrijpelijke paperassen? Glurend door de ramen van het monumentale gebouw voelen de ex-mijnwerkers zich klein en wereldvreemd. Met ondersteuning van Wonen Limburg, Weller, Gemeente Heerlen en Cultura Nova maakt Spielplatz van JOB een theatraal feest van herkenning én vervreemding: van grote schrijvers als Kafka, de oneindige trappen van M.C. Escher tot het ministerie van toverkunst uit Harry Potter. Verbeeldingsrijk kneuterig spektakeltheater vol slimme technische trucs en tekstloze emotie. Maar dan op een grotere schaal dan ooit tevoren.
